مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
شاعر : سیدرضا موید
نوع شعر : مدح و ولادت
وزن شعر : مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن
قالب شعر : مربع ترکیب
شمیم عشق میرسد دوباره بر مشام ما نسیم رحمت خدا وزد به خاص و عام ما
مگر بهـشت آرزو گـشوده شد به نام ما مگر خدای خواسته جهان شود به کام ما
که بهـر دلشکـسـتگـان در امید باز شد
هزار قـفـل غـم ببین که بیکـلید باز شد
شمس ضحی که میدمد ماه ز هر نظارهاش بود طـلـوع این قـمر تجـلّـی دوبـارهاش
تا که نـگـاه میکـند بر رُخ مـاهپـارهاش غرق ستاره میشود کـنار گاهـوارهاش
نـهـم امـام را به بر، امـام هـشـتـم آورد
بـضـعـۀ دوم نــبـی، کــوثــر دوم آورد
خوی و خصال مصطفی، علم و کمال مرتضی شرم و حیای فاطمه، حُسن و جمال مجتبی
زُهد امام چـارمین، عـزم شهـید کـربلا حکمت باقرُ الحِکَم، دانش صادقُ الوَرا
کَظم امام کاظم و صبر رضا در او بُوَد
وجود او به ملک جان، کمال آرزو بود
ای به سریر عصمت از بعد رضا قدم زده به هـشت سالگی خدا امامـتت رقم زده
به قـلههای مکـرمت، کرامتت علم زده اساس واقـفـیّه را ظهـور تو به هـم زده
تویی که شد ز نور تو طلوع صاحب الزمان
پُر برکتترین کسی که آمدهست در جهان
فروغ بزم قـدسیان، چراغ آسمان تویی مُـدوّر زمـین تـویی مُـدبّـر زمـان تویی
خدای را امین تویی جهان را امان تویی تجـسّم یقـین تویی فراتر از گمان تویی
تو وارث پیـمبری شافع روز محـشری
قـسم به کـوثر خدا خیر کـثـیر کـوثـری
|